اگر ظرفیتش را دارید، فلفل تند بخورید!

فلفل تند و فلفل شیرین یا فلفل‌دلمه‌ای، محتوی فیبر و آب هستند. هر دو حاوی ویتامین C و مقادیر زیادی آنتی‌اکسیدان و ترکیبات کاروتنوئیدی هستند؛ این ترکیبات کاروتنوئیدی مواد محلول در چربی هستند که باعث ایجاد رنگ‌های مختلف از قرمز و نارنجی تیره تا سبز و بنفش و سیاه، می‌شود. البته طعم تند برخی فلفل‌ها به دليل مواد قلیایی است که در آنها وجود دارد و طعمي تند و کمی تلخ را ایجاد می‌کند. البته فلفل تند، ویتامین C زیادی دارد و حتی می‌توان گفت غنی‌ترین منبع ویتامین C است اما از آنجا که در غذاهای ایرانی کمتر استفاده می‌شود، منبع غذایی مهمی برای تامین ویتامین C افراد محسوب نمی‌شود.  در کل همه فلفل‌ها می‌توانند به بالا رفتن متابولیسم بدن کمک کنند اما فلفل تند می‌تواند انرژی غذا را تا حد زیادی بالا برده، باعث گرمازایی در بدن شده و در نهایت منجر به کالری‌سوزی و کاهش وزن شود.  با اینکه استفاده بیش از حد از فلفل تند عوارضی ندارد و افراد هندی یا ساکنان آسیای دور با وجود مصرف غذاهای بسیار تند که برای ما ایرانی‌ها غیرقابل تحمل است، دچار مشکل نمی‌شوند اما از آنجا که در فرهنگ غذایی ما، خوردن غذاهای تند چندان متداول نیست، سیستم گوارشی بسیاری از افراد به غذاهای اینچنینی عادت ندارد و ممکن است بعضی افراد با خوردن این غذاها دچار سوزش معده، بالا رفتن فشار خون یا افزایش تپش قلب شوند.  همچنین خوردن فلفل‌های تند به همه افراد، به‌خصوص افرادی که دچار مشکلات گوارشی بوده، به ویژه افراد مبتلا به هموروئید، به هیچ‌عنوان توصیه نمی‌شود چون باعث وخیم‌تر شدن حال‌شان می‌شود. 

  فلفل تند موثرتر است

هر دو فلفل، هم تند و هم شیرین خواص زیادی دارند که مشابه هم است؛ انواع فلفل حاوی مقدار زیادی آنتی‌اکسیدان‌های مختلف با خواص ضد‌سرطانی و ضد بیماری‌های قلبی-عروقی و ضد بیماری‌های مزمن هستند و خاصیت ضد‌التهابی‌شان بسیار زیاد است. البته تمام این خواص در فلفل تند بسیار بیشتر از فلفل شیرین است و شدت تاثیر‌گذاری‌اش بیشتر از فلفل شیرین است. تنها مشکل فلفل تند این است که برخی افراد نسبت به آن حساسیت دارند و به هیچ عنوان نباید این نوع فلفل را مصرف کنند، بنابراین به همه بیمارانی که برای مصرف فلفل تند مشکل دارند، توصیه می‌کنم از انواع فلفل‌های شیرین، فلفل‌های دلمه‌ای با رنگ‌های متفاوت استفاده کنند. این فلفل‌ها حاوی رنگدانه‌های متفاوتی هستند که هر کدام خواص آنتی‌اکسیدانی بسیار مفیدی دارند و بهتر است تمام بیمارانی که نمی‌توانند از فلفل تند استفاده کنند، فلفل شیرین با رنگ‌های مختلف میل کنند.

فلفل تند، ویتامین C زیادی دارد و حتی می‌توان گفت غنی‌ترین منبع ویتامین C است اما از آنجا که در غذاهای ایرانی کمتر استفاده می‌شود، منبع غذایی مهمی برای تامین ویتامین C افراد محسوب نمی‌شود

فصل تابستان زمانی است که میوه ها و سبزیجات تازه و خاصی به بازار می آید یکی از این سبزی های بسیار پر طرفدار فلفل سبز است که اگر به هر سبزی فروشی سر بزنید حتما می توانید از آن خریداری کنید.

به گزارش گروه خواندنی های مشرق، این سبزی بسیار خوش طعم بیشتر در کنار غذا استفاده می شود و البته گاهی اوفات نیز می تواند باعث سوزش دهان شما نیز بشود ولی در کل این سبزی به هر صورتی که باشد طرفداران بسیار زیادی دارد و همچنین خواص خاص و بسیار زیادی نیز دارد که در ادامه به برخی از آن ها اشاره هایی می کنیم.

آشنایی با فلفل:

فلفل گیاهیست با بوته های یک ساله، محل اصلی و اولیه آن را سواحل آمریکا می دانند. ساقه های این گیاه تا ارتفاع ۷۰ سانتیمتر می رسد. برگ های آن به رنگ سبز تیره، کشیده و نوک تیز بوده و گل ها به رنگ سفید و بصورت تک تک و جدا ازیکدیگر درانتهای ساقه نمایان میگردد.

 

میوه این گیاه را که همان فلفل باشد بنا به انواع آن (خوراکی – زینتی) به رنگ های : سرخ ، سبز ، زرد و بنفش و به اشکال مختلف نازک کشیده ، ضخیم و گوشتی کشیده، ضخیم و گوشتی کوتاه ، کُروی شکل کوچک (مانند گیلاس) بیضوی شکل و کُروی بزرگ (مانند گوجه فرنگی) می توان مشاهده کرد.

طعم فلفل، در انواع آن مختلف و متفاوت است و از تند تا شیرین یافت می شود . مصرف فلفل ، بصورت خام و تازه با غذا و یا اضافه نمودن در سالاد مرسوم و معمول است . در ترشی ها نیز بصورت مخلوط و یا به تنهایی به عنوان ترشی فلفل مورد استفاده قرار می گیرد . فلفل را خشک کرده آن را بصورت پودر در میآورند و برای چاشنی غذا استفاده می کنند .

انواع فلفل :

مهمترین انواع فلفل عبارتند از :

۱) فلفل قرمزتند .

۲) فلفل پیش رس کوتاه ( بشکل گوجه فرنگی ).

۳)فلفل سبز تند ، فلفل دُلمه( فلفل خیلی بزرگ شیرین ).

۴) فلفل شیرین .

۵) فلفل زرد بزرگ ایتالیائی .

خواص درمانی فلفل سبر:

فلفل سبز سیستم قلبی عروقی را از چندین راه پشتیبانی و تحریک می‌کند و کمک می‌کند تا تصلب شرایین و فشارخون را به وسیله پایین آوردن کلسترول خون و سطوح تری گلسیرید کاهش دهد.

فلفل سبز یک عامل مسکن موضعی و با دوام است. فلفل سبز حاوی ترکیباتی مانند ویتامین A ،C، سولانین، کلسیم، آهن، فسفر و مواد چرب است و همچنین برای بهبود میگرن‌های پر درد استفاده می‌شود.

همچنین فلفل سبز مواد دفعی را از طریق آزاد ساختن کلسترول افزایش می‌دهد و به این وسیله میزان کلسترول خون را کاهش می‌دهد. مطالعات انجام شده نشان می‌دهد افرادی که هر روز هنگام صرف غذا، فلفل سبز مصرف می‌کنند خیلی کمتر نسبت به دیگران به بیماری‌های قلبی عروقی دچار می‌شوند.

 این گیاه به مقدار کم محرک اشتها و زیاد کننده ترشحات بزاق و تسکین دهنده بواسیرهای دردناک و التهاب‌دار است. به علت ضد باکتریایی بودن آن، مقاومت ناحیه ابتلا به عفونت معده‌ای و روده‌ای را افزایش می‌دهد و می‌تواند اسهال عفونی را درمان کند.

همچنین، به عنوان داروی ضد ریزش مو نیز بکارمی‌رود. البته کسانی که دچار آلرژی و خارش هستند از مصرف فلفل سبز خودداری کنند.
    
طریقه کاشت فلفل:

درنقاط گرمسیر فلف را در اسفندماه و در نقاط معتدل در فروردین ماه در شاسی و یا زیر نایلون خزانه می کنند . زمانی که بوته ها ۴ تا ۶ برگه شدند آنها را به محل اصلی که از قبل آماده ساخته اند منتقل مینمایند. البته شما می توانید بوته های این سبزی را در اوایل تابستان تهیه کنید و آن را در یک گلدان بزرگ یا باغچه که فضا برای رشد ریشه باشد بکارید و پس از چند هقته از میوه های آن استفاده کنید.

 

بهترین روش برای کاشت فلفل طریقه خطی می باشد . به این منظور بوته های جوانی را که از خزانه خارج ساخته اند روی خطوطی که ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر فاصله دارند به فواصل ۳۰ سانتیمتر از هم می کارند . در تابستان بنا به شدت و ضعف درجه حرارت هوا هر ۳ تا ۴ روز یکبار آبیاری ضرورت دارد .

برای بذرگیری فلفل ، بهتر است از میان بوته های خوب و سالم به تعداد مورد نیاز انتخاب شوند و میوه ( فلفل) آنها را برداشت نکنند تا کاملا برسند . آنگاه میوه ها را چیده و در محلی سایه بگذارند تا خشک شود . سپس غلاف آنها را باز نموده دانه ها را از داخل غلاف ها خارج سازند و در ظروف مناسبی برای کشت بعدی نگهداری کنند . 

  زیاد فلفل تند نخورید!

از نظر خواص تغذیه‌ای تفاوت چندانی بین فلفل تند و شیرین وجود ندارد و فقط فلفل‌ها با رنگ‌های مختلف، ترکیبات کاروتنوئیدی متفاوتی دارند و از لحاظ ارزش غذایی تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند. همه انواع فلفل‌ها حاوی آنتی‌اکسیدان‌هایی مثل ویتامین E هستند که قوی‌ترین آنتی‌اکسیدان است و برای سلامت افراد بسیار مفید و موثر. اما از لحاظ تغذیه تفاوت چندانی بین فلفل تند و فلفل شیرین وجود ندارد. تفاوت عمده آنها به ترکیبات فلاوونوئیدی و ترکیبات آنتی‌اکسیدانی برمی‌گردد که باعث طعم تند در برخی فلفل‌ها می‌شود. مسلما ترکیبات تند باعث ترشح بیشتر اسید معده می‌شود و افرادی که به غذاهای تند عادت می‌کنند، در دراز مدت ممکن است به مخاط دستگاه گوارشی خودشان آسیب برسانند. چراکه وقتی افراد ذائقه خودشان را به تندی عادت می‌دهند، بعد از مدتی حساسیت گیرنده‌های حس چشایی‌شان نسبت به طعم تند پایین می‌آید و به همین دليل مجبور می‌شوند مقدار تندی غذا را بیشتر کنند تا باز هم طعم تند آن را احساس کنند. طعم تند در حد تعادل، طعم مطلوبی است که حتی می‌تواند قدرت پذیرش غذا را افزایش دهد. اما همان‌طور که گفته شد مصرف بیش از حد فلفل می‌تواند باعث آسیب به بافت یا مخاط دستگاه گوارش شود. در نهایت فراموش نکنید که تغذیه علم تنوع است و استفاده از هر دو نوع فلفل، تند و شیرین، در حد تعادل بسیار خوب است و طعم تند به شرطی که بیش از حد نباشد، می‌تواند باعث ایجاد تنوع و تغییر ذائقه شود.